Xem û xeyalê bêbinî, dem û dewranê serdin û germinî, kewtîbîy têmîyan. Sosine, rasta kî ê birrîyo ke dormeyê ci adirî girewtîbî ra, bi koma xo, bi Xalî, Gule, Silêmanî, bi pêro hevalanê xo yê gerîlayan, mabêne barut û zinginîya top û tufangan ra vecîyabîy, amabîy na sûke. Ê vinetîbîy, Sosine û koma xo qesî kerdêne. Ruyê înan ra hesreta sed serran, huyayîşê tarîxê welatî vila bîyêne.

Dot ra, vengê çepikan, vengê şên û şênatîye amêne. A şênatîya ke verba newroz û verba wisarî xo xemilnabîy. Sîndorê dûrî û nêzdî têmîyan de vîndî ra bîyêne. Koyî dêm dîyêne, rayan kemerê xo şiknêne. Tîje tanya xo, zê yew cinîka dixazkana ke weledîyêne, giran-giran, perda dejê sed serran dirnêne, lêlê şodirîyê neweyî de vatêne ‘ma bixeyr’!. Ters û teresîye şikîya, ‘ma bixeyr’! Hesin û xeleka koletîye şikîya ‘ma bi xêry’! Neçarîye, nezantîye şikîya ‘ma bixeyr’! Binişîyê astoranê zerreyê xo ra, verba serbestîye biramê, kêberê serbestîye aseno, biqîrê, dinya aleme wa biheşno, vajê ‘ma bixeyr’!