Poêma Şêxê Senʻanîyan cewhereka edebîyeta kurdan e. Ew di sedsala XVI-an da bi destê helbestvanê klasîk Feqîyê Teyranî hatîye hûnandin. Ev nivîsa payeberz li ser evîna sofîyekî berketî û bihutî, Şêxê Senʻanîyan e. Şêx, bi berxwedana mezin, bi zor û zehmetê, pîrozîya evîna xwe îspat dike û dilê keça xaçparêz bi evîna xwe tijî dike û digihîje mirazê xwe. Bi bandora vê nivîsarê, helbestvanekî bi navê “Xemgîn”î poêm bi hunera nezîreyê xemilandîye û ducar berfireh kirîye, bendên çarînan gihandîye 701ê.